Δήλωση άρνησης στράτευσης του ιερέα Kerem Koç (Αττάλεια)

Δήλωση προς της Τουρκικές Στρατιωτικές Αρχές

Η άρνηση στράτευσης του ιερέα Kerem koc (Αττάλεια), γράμμα προς τις τουρκικές στρατιωτικές αρχές.

Αξιωματικοί των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων:

Ύστερα από μελέτη, αναζήτηση, συζήτηση και προσευχή για πολλά χρόνια σχετικά με την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, έφθασα στο συμπέρασμα ότι δεν μπορώ να συμμετάσχω στη στρατιωτική θητεία με καθαρή συνείδηση και ελευθερία θέλησης.

Το γεγονός ότι ο στρατός είναι αφοσιωμένος στην άμυνα του έθνους μας είναι άξιο τόσο επαίνου όσο και σεβασμού. Με άλλα λόγια, δεν αντιτίθεμαι στον επαγγελματικό, μόνιμο στρατό , ούτε στη θητεία για λόγους άμυνας. Ωστόσο, είμαι ενάντιος στον εν εξελίξει εμφύλιο πόλεμο / σύγκρουση σε αυτή τη χώρα που έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων ατόμων εδώ και πολλά χρόνια και ο οποίος καταναλώνει εθνικές πηγές σε βαθμό τέτοιο που ξεπερνάει κατά πολύ το αντίστοιχο βαθμό πηγών αφιερωμένων σε ανθρωπιστικούς λόγους, όπως η δημόσια υγεία και το εκπαιδευτικό σύστημα, ο τουρκικός πολιτισμός, το ήθος και η τέχνη.

Κατά συνέπεια αρνούμαι όλες τις στρατιωτικές επιβολές και αξιώσεις στο πρόσωπό μου για την εθνική κυριαρχία. Δε δύναμαι να υποστηρίξω ένα μηχανισμό στον οποίο οι μιλιταριστικές και πολιτικές απόψεις είναι κυρίαρχες και που το μίσος οδηγεί σε αλληλοσπαραγμό βασισμένο στην εθνικότητα, τη θρησκεία ή τη γλώσσα. Για το λόγο αυτό, δε θα αποτελέσω μέρος των ενόπλων δυνάμεων. Το ανθρώπινο γένος έχει δημιουργηθεί κατ΄είκόνα Θεού και είναι πολύ πιο σημαντικό από οποιοδήποτε γεωπολιτικό όριο ή έννοια εθνικού εδάφους. Πιστεύω πως οι άνθρωποι πρέπει να ζουν μαζί ειρηνικά.

Εκτός από τα θέματα που ήδη αναφέρθηκαν, θα ήθελα να προσθέσω πως η στρατιωτική θητεία αποτελεί ένα ισχυρό εμπόδιο προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών μου ως πατέρας και ως σύζυγος. Δεν μπορώ να δεχτώ επιβολές που με εμποδίζουν από την υποχρέωσή μου να αγαπώ, να προστατεύω και να συμπαρίσταμαι στην οικογένειά μου. Σε μία τέτοια περίπτωση, όχι μόνο η γυναίκα μου, αλλά και το παιδί μου θα αντιμετωπίσουν τόσο υλικές όσο και πνευματικές δυσκολίες. Συμπληρωματικά, όχι μόνο θα απομακρυνθώ από την παρακολούθηση των Κυριακάτικων προσευχών και θα μου απαγορευτεί η λατρεία στον Κύριο Θεό του ουρανού και της Γης, κάτι το οποίο είναι άρνηση της ελευθερίας της λατρείας, αλλά ίσως επίσης τοποθετηθώ σε μία ένοπλη σύρραξη, όπου θα πρέπει να χυθεί το αίμα Τούρκων συμπολιτών ή άλλων ανθρώπων. Δεν μπορώ και δε θέλω να διαπράξω μία τέτοια αμαρτία.

Σε κάθε σύστημα που κυριαρχείται από μιλιταρισμό, δεν μπορεί να επιτευχθεί ειρήνη. Δεν είναι δυνατόν να ζεις ειρηνικά σε μια κοινότητα η οποία συνεχώς αφιερώνει δημόσιο χρήμα για να πληρώσει πιο νέες και πιο αναβαθμισμένες τεχνολογικά μηχανές θανάτου για να σκοτώνουν ανθρώπους. Το Τουρκικό έθνος έχει εμπλακεί σε πόλεμο και σύγκρουση για πολλούς αιώνες, και το πνεύμα του μιλιταρισμού αντανακλάται στην κοινότητα, και γίνεται ακόμα πηγή της υπερηφάνειας των ανθρώπων. Τα πιστεύω μου, ωστόσο, υποχρεώνουν εμένα να είμαι ένας ειρηνοποιός, και πιστεύω ακράδαντα στον Λόγο του Θεού, ο οποίος μας προστάζει να ‘’αγαπάμε ο ένας τον άλλο’’.

Αφήστε με να ξεκαθαρίσω, ωστόσο, ότι εγώ δεν εγκαταλείπω απόλυτα το καθήκον μου προς το κράτος, το οποίο είναι ένα δημοκρατικό καθήκον. Απεναντίας είμαι έτοιμος να εκπληρώσω, με όλη μου την καρδιά και θέληση, οποιαδήποτε δουλειά είναι συμβατή με τον Λόγο του Θεού στον οποίο πιστεύω. Εξαιτίας αυτού, ζητώ να μου δοθεί δημόσια εργασία συντήρησης η οποία δεν θα μου περιορίζει τις οικογενειακές μου ευθύνες, την θρησκεία ή την ελευθερία συνείδησης. Αλλιώς, εγώ δεν μπορώ να υπακούσω συνειδητά στην αυθεντία του Λόγου του Θεού, η οποία είναι η μεγαλύτερη εξουσία που υπάρχει. Αν δεν είμαι ικανός να κάνω αυτό, θα δεχτώ τις κυρώσεις του νόμου.

Η προσευχή μου είναι ότι το μίσος και η οργή, τα οποία ζουν ανάμεσά μας για τόσα πολλά χρόνια, θα παύσουν. Έτσι οι Λαζοί και οι Τσερκέζοι, οι Τούρκοι και οι Κούρδοι, οι Αλεβήτες και οι Σουνίτες, οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί, θα μπορούν να ζήσουν μαζί ειρηνικά, με το να σέβονται και να αγαπούν ο ένας τον άλλο σε μια χώρα που όλες οι φυλές, οι θρησκείες και οι γλώσσες τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης, και όπου ο αδερφός δεν θα σκοτώνει πια τον αδερφό.

Σύμφωνα με μια μαρτυρία της Αγίας Γραφής, ένας Χριστιανός ζει στον κόσμο, αλλά δεν ανήκει στον κόσμο. Ως εκ τούτου, δεν μπορώ να υποταχθώ στα εθνικιστικά συνθήματα όπως ‘’Κάθε Τούρκος γεννιέται στρατιώτης’’ , ούτε φιλοσοφίες όπου δίνουν περισσότερη σημασία στην γη και στη σημαία παρά στα ανθρώπινα όντα, όπου μόνο αυτοί που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν ή να σκοτώσουν θεωρούνται ήρωες. Δεν δέχομαι αυτή την κοσμοθεωρία, ούτε πρόκειται να την δεχθώ.

ΕΓΩ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΝΟΝΤΟΣ ΔΗΛΩΝΩ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΜΟΥ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ, ως άνθρωπος που μεγάλωσε σε μια στρατιωτική οικογένεια, και γιος ενός επαγγελματία υπαξιωματικού στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Και αρνούμαι όλα τα προνόμια που μπορεί αλλιώς να απολάμβανα, σαν αποτέλεσμα της στρατιωτικής υπηρεσίας του πατέρα μου.

Δεν είμαι λιποτάκτης. Δεν είμαι φυγάς. Εγώ αρνούμαι μόνο να εκπληρώσω κάθε στρατιωτική υποχρέωση για τους προ αναφερθέντες λόγους.

Ευλογημένοι να είναι όλοι οι Ειρηνοποιοί.

Kerem Koç
Ιερέας

12 Νοεμβρίου 2012

Μετάφραση: Γ.Τ. και Σ.Κ.